bir çocuk ve ağlamak

çocuk parkında sallanan salıncak ve bir cocuğun ilk gözyaşları...

hava nemli ve soğuk bir kış gunünden geliyordu,yine annesi tarafından oyun parkıına gönderilmişti.

her gün en az iki defa uğrardı buralara ve sadece salınırdı.

iniltiler arasında sallanmayı ezbere yaşamayı öğrenen bir çocuğun gözlerinden iki damla yaş akıyordu sadece.

sonra eve alırdı annesi onu,

dağılmıştı saçları.

besbelli bir yıkıntı yaratmışlardı göz bebeklerinden geçen ve ilk değildi ağlamaları gözyaşsız.

gece olunca sadece uyur kapardı gözlerini duymamak için acısını annesinin.

iniltiler sarardı yine evin soğuk duvarlarını..

ve sadece inlerdi yürekleri ıssız yalnızlıklarda.

büyümeye yüz tutmuş tüm yalnızlıklarını duvarlarına yazardı evin,

her köşesinde annesinin yaşlarını çizmek için eve gelen her adamdan bir damla kan alırdı,çizerdi ve ağlardı...