bir iç çekiş

etrafta çocuk sesleri 
martılar yine erken uyanmış bu sabah 
parklarda yeni yetme aşklar var
perdeleri bir bir açılıyor evlerin 
bu şehir hep geç uyanıyor ölüme 
ve geç uyuyor her doğuma 
şimdilerde kelimelerimden bir aşk yaratmakla uğraşıyorum sevgili 
hiçliğime ağıtlar yakıp isyan ediyorum tanrılara 
bir bir sızıyor yüreğimin gizleri 
ve ben artık masum bir aşk değilim 
kirlenmiş tüm sabahlar gibi bende her sabah yüzümü yıkıyorum 
şimdi sana naneli şekerler alsam 
sonra dilinden dilime versen 
pardon sevgili 
dağıldım birden 
diyorum ki 
şimdi sen gelsen 
biz denizi olmayan şehrimizde vapur beklesek 
ve binsek olmayan denizimizin vapuruna 
alsak yolları 
martılar uçsa 
ve çocuk sesleri kesilse kulaklarımızdan 
ben artık gideyim sevgili 
birbirine benzeyen kelimeler yazmaktan sıkıldım galiba 
sana ulaşılacak kaç durak kaldı bilmiyorum ama 
gözlerim kapalı 
ölüyorum ben sana...