..

zamansız bakan gözlerin derinliğinde kayboldu çocukluğum,
üstüme örtülen her yorgan sen okuyordu.
bu geceden beter yalnızlıklara şahit kalbim.
sonra kuş sesleri düşerdi tahta pencerenin camlarına
ve usulca yanağıma çarpardı yağmur damlaları.
mutluluk çok yakındı,
güneş kadar..
deniz aşırı gezegenlerin resimlerini çizerdim duvarlara,
bazen sarı
bazen yeşil.
gözlerine bakınca anlamıştım,
mavi eksikti..
al benden bir yalnızlık boynuna as,
baktıkça gülümsesin mavilerin...