üşüyorum

soğuk bir kuyunun en dibinde yeşeren yosuna sarılı durmak gibi her gece bedeninde seyretmek ölümü,
bak sevgili bu gece de kelimelerim saçma sapan akacak bilmediğim gözlere.
ben ne zaman seni yazsam içinde kendini bulan aşkları yitiriyorum.
kimi zamanlar güneşe çıkarıyorum düşlerimi,
alıp gezdiriyorum mesela,
bir tren alıp ormanların arasına sürmek istiyorum çoğu zaman da.
ayrılıkları yeryüzünden silmek için savaşan bir aşkın kitabını yazıyorum demiştim ya sana,
o kitabın son sayfasından sana bir şiir yazıyorum.
ölmeye yakın ayrılığın tadı üzerine kelimeler yazıyorum.
bak sevgili,
yine düştü kelimelerim düzensizce.
oysa hep kafiyede arıyordun sıcaklığımı.
kapatıyorum artık gözlerimi.
ölüm bize uzak duracak bir şehre yerleşip
pencere önlerinde saksısız çiçekler yetiştireyim diyorum.
ben seni unutmak isterken kendimi terk ediyorum yine,
hayaller üzerine kurulu bir hayatın neresinden düşeceğimi bilmiyorum.
uzanıp güneşlenecek diye umut ettiğim o yosun gözlerin hala kuyunun en dibinde
ve üşüyorum...