hüzne giden bir yol

saçlarının arasına gizlenmiş bir aşkın yorgun yolcusuydum,
kimi zaman sen
kimi zaman ben oluyordum karanlık odalarda,
geceler hep kara gezinirdi bedenimde,usulca ve korkak.
sevmelerimi terk ettim gidişinle.
bir zaman sonra alıştım yüksek seslerle isyan etmelerine,
saçların hala yalnızlığım kokuyordu ellerimde
ve ben ilk defa acının tadına varıyordum.
odama dolan sigara kokusunu hala unutmadım dediğini duyuyor gibiyim,
son dumanı da çekerek içime gittin gecesiz kalan yüreğimden.
şimdi sevgili vakti gelen bir hüzne bilet aldım.
son tren yolculuğu olacak bu,
gecelerimden gözlerine sürecek sonsuz bir hüzün gibi...