renksiz huy

 Tesadüf.

Bir parça kızıl gökyüzü

Sonra maviye yakın deniz

Bal yeşili gözlerindeki acı.

Ve rakının son yudumu,

ayrılık öncesi.

Gün doğuya çevirdiğinde yüzünü

Tavuklar gıd gıdak der,

Horozlar öter ve inekler mö mö der.

Bilmiyorsun bu işi,

Der gibisin.

Unuttum yazmayı seni,

Sevdiğim günden beri..

Güneş yükseldikçe gölgesi serinleyen Çınar ağaçları

Ya da göğe yakın Kavak.

Dönerken doğuya güneş

Yüreği soğur,

Gözleri acı çalar.

Ve canlı kalmaz,

yeryüzünde

Umutsuzluktan,yalnızlıktan..

Bazı şehirler var,

Bazı şehirlerde ağaçlar var

Sırtını yaslandığın

Yapraklarına dokunduğun..

Şimdi sarmaşık yapraklarında ellerim,

Saklanmış kokunu arıyor.

Bak;

İnsanlar şaşkın,

Delirmiş,atın.

der gibiler.

Oysa beni senin yanında göreceklerdi,

Mecnun aşmış çölleri…

Şu aşı işi bozdu,

Ya ruhuma yan etki ederse

Ve sevemezse bal yeşili gözlerini.

Şu an;

Gölgesine sığındığın loş lamban,

Sesi hafif sigara dumanın,

Bir parça çikolata

Ve aklından geçmeyen ben.

Güneş batıya döndüğünde

Sarılacak kadardık.

Her dokunduğunda saçların omzuma,

Güneş hep batmadan kalsın…

Bunu okurken sen olduğunu bilme

Sanki başkasına yazılmış

Başkasına sarılacakken

Korkudan

Heyecandan

Titreyip,unutmuş sarılmayı.

Ve gözlerine daldığı o ilk ve son saniye,

Şimdi sigara yakıyorum.

Geldiğimde oku.

Gök ve Yüz’ü renksiz bir huy…