hüzün

inci tanelerinin denizin dibinde mutlu yaşadığı zamanlar varmış.
karşılığı olmayan aşklar
ve sebepsiz gözyaşları mavimsi bir renk olurmuş düşlerinde.
şimdilik yalnız kalsın aşk,
gökyüzü şahit her sevişmenin ayrılığına.
sana bu gece kelimeler.
iyi ki öldün sevgilim....

..

zamansız bakan gözlerin derinliğinde kayboldu çocukluğum,
üstüme örtülen her yorgan sen okuyordu.
bu geceden beter yalnızlıklara şahit kalbim.
sonra kuş sesleri düşerdi tahta pencerenin camlarına
ve usulca yanağıma çarpardı yağmur damlaları.
mutluluk çok yakındı,
güneş kadar..
deniz aşırı gezegenlerin resimlerini çizerdim duvarlara,
bazen sarı
bazen yeşil.
gözlerine bakınca anlamıştım,
mavi eksikti..
al benden bir yalnızlık boynuna as,
baktıkça gülümsesin mavilerin...

galibalar

karşılaşmış olmanın ihtimali iki dar sokağın kaldırımları olurdu,
arada geçen tramvayları saymazsak.
çiçeklerin en solgun olduğu bir an
ve martı sesleri dolmabahçenin korkuluklarında.
sen kimi zamansız ölümle gelen yalnızlık,
mavi denizler aşmadan gelinecek bir sevda..
şimdi o dar sokaklardan arabalar geçiyor,
yıl 1834.
mevsimlerden kışın ertesi.
gözleri kan kızılı bir ayrılık ve üsküdar suskun..
anlaşılmaz olan tek nokta;
kimde bitmeliydik...

soğuk şarkılar

yıldızların bile gündüz söndüğü bir hayat yaşadık,
sesinde buruk acılar taşıyan kadınlara ortak düştü yalnızlığımız.
giden hep geç kaldı son gözyaşlarına
ve sustu ahmak gülüşlerimiz.
elinde şarap şişesi,
kan kokulu mezeler.
dudaklar ter içinde...
kulağın dibine çökmüş soğuk şarkılar.
geleni belirsiz bir sevişmek ve ölümün sıcak soluğu.
şimdi bırakıp gittiğimiz bedenlere şahit gözlerimiz,
sıra sıra gidiyoruz sevişmeden.

rengi yok aşkın

mavi...
çoğu kelimenin anlamsızlaştığı coğrafyanın esrarengiz rengi.
kimi zaman düş sakini,kimi zaman aşk delisi.
umuda dair gidilen bir yol, liman dibi.
mavi..
gökyüzü ve gözlerin..
şimdi aşk yabancı bir ülkenin yağan yağmuruna sürükleniyor.
dudakların bir mısralık içmelik su,
masalsız kahramanın büyücü sevgilisi..
mavi..
yalnızlığım,
tutkusuzluğun.
her gece bir sandal indirip denize açılıyor aşklarım,
solgun yüzlü deniz kızlar.
sesin uzak bir hayal..
mavi...
bırakalım da aşk denize kavuşsun..

kolay ölüm

merhaba,
hayat ve dünya.
insanlar,
insan olmayanlar.
ağaç gövdeleri ve deniz dipleri.
iki kelimelik bir acı var gözlerimde,
ayrılık kokuyor her sabahı mevsimlerin.
merhaba,
güzel olmayan her sevişme.
dudaklar,
ayak tırnakları
ve balık oltaları.
son gece gibi düşmek istediğim bedenler,
kırmızı halının tozlu kenarları.
merhaba,
hayat ve dünya.
sevişelim ve git.
ölmek zor değil bize...

pardon

pardon ama berlin ve istanbul farklı iki ülkenin şehri,
yani birisi geç uyur
birisi geç uyanır.
hüzün kokar ikiside.
istersen uğrama,
ya da uğradığında gerçek harflerle gel sevgili...

zamansız şiirler

mevsimler yalnızlık,
ter kokan odalar ve lekeli çarşaflar...
bu yaz soluğu kesilmesin öpüşlerinin.
her yanı ten,
her yanı sen kokuyor duvarlarım.
kızıla boyalı saçlar ve masum istekler.
hayal zamanı asıl boynuma sevgili,
düşlerimde sahil ve ay ışığı.
serin kumlar,
saçların.
nefes bile biz koksun.
şimdi sarılıp uyuma mevsimi,
göz göze bakıp kavuşmak.
galiba yok artık aramızda,
özledim sevgili...