bir intihar günlüğü..
saat öğlen mesaisine ulaşmak üzere,terk edilmeye alışkındım ve bekliyordum.
gökyüzü sıcak bunaltıcı değil ama,hava biraz solgun sadece.
gece gülümseyen her elveda gibi acıtan bir gidiş,şimdilik.
galiba berbat bir adam olmak böyle bir şey,severken terk edilmeye de kendini alıştıran..
hükmü geçmiyor sevgiliye,malum ten uzak gözlerine...
susmak vakti bir ölüm gibi,sevmeden gittim diyemem...
13 Mayıs 2011 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
daha da alışır insan terkedilmeye zamanla,yaşlandıkça,işe yaramaz oldukça...
Yorum Gönder