1875

sana bağışlıyorum tüm umutlarımı bu gece

tek varisi bu sevdanın sen gözüküyorken.

ellerimde gitarın yırtılmış telleri

dudağımda samsum 216

ve hiç gitmediğim yerlere dönüşsüz tren bileti.

iç savaşlar boy gösterdiği tarihlerde

yol üstü bir sağlık evinin beyaz meleği iken görmüşlüğümde hala gözlerim.

yaralı bedenlere dokunan masum ellerin,

kiminin sevgilisi,kardeşi ya da sırdaşıydın sararken bedenlerini.

ileri yolun sonundaki koruluk hala duruyor yerinde

asırlar geçmesine rağmen orman tüm yeşilliğini seriyor yoldan geçen yabancılara,

tıpkı sen gibi.

ürkmeden seviyor izleyenleri.

benim ise biten savaşlarım var barış ilan ettiğim.

senden öncesine dönüş bu anne.

babamın gözlerini son kez kapadığımda aklıma beyaz elbiselerin geldi,

dolgun yüzlü sevgililerin kör dokunuşlarını izledim.

savaş bitmeden de barışlar ilan ediliyormuş.

trenin kalkmasına saatler kala girdim gara,

ıslak ve soğuk odasında iki kadın.

bembeyaz ölüm melekleri.

anne,

babamı severken hiç benden söz ettin mi.

ben sizi çok kıskanırdım,

ilk sevgilim bu yüzden terk etmişti beni.

ve daha da olmadı senden sonra kimse/m…