14 Ocak 2010 Perşembe

atkı'sı


Soğuk mu soğuktu o zaman.


Atkı’sını boynuna öyle bir dolamıştı ki darağacından yeni bir yaşama gidecek mahkumun boynundaki idam ipi gibiydi.
oysa o farkında değildi ölümün bu kadar kolay bir şey olduğunun.

onun için altı üstü bir ”atkı” idi ve onu ısıtıyordu.yeni bir yaşama değil yaşadığı yaşama bağlıyordu o Atkı..

-keşke,demişti

-ben de bir kış sabahı değil de yaz sabahı o atkı’yı boynuma dolasaydım.

-keşke,demişti

-ben de bir kuş gibi uçup yeni yaşamların kapısını o atkı ile açsaydım.

ama keşkeleri gerçekleşmiyordu.çünkü korkuyordu ya da korkmak istemediği için korkuyordu.ama tarifi imkansız bir korku vardı içinden.

bir ara aklından;

-korkuyorum ,evet.inkar etmek bile istemiyorum.ama korkmasaydım korkumu nasıl yenerdim,diye geçti.

yalnızdı o zamanlar.buğulu ve taş gibi kesilmiş gözlerinde bir ışıltı vardı.atkı’sı vardı.

onu koruyan koruduğunu sandığı..

buraya kadar mıydı?daha yaşayacağı çok şey vardı.

o yaz sabahı boynunda atkısı ve özgürlük düşü ile ölmek istiyordu.

o ölümü bu şekilde hiç mi hiç hakketmemişti.onun için bu ölüm hayata boyun eğip gitmekti.

belki o ölmek bile istemiyordu .ama ölecekse de bu şekilde değil,korkutarak ölmek istiyordu.

atkı’sı boynunda saatlerce dar ağacında ölmesini bekleyenlerin ölümünü görmek istiyordu.

o darağacında ölmezdi.yeni bir yaşama kanat açardı.

ama hayat ona bu şansı tanımadı.o sokağın tenha ve soğuk köşesinde sessizce uçmaya hazırlanmıştı bile boynunda atkı’sı ile…

2 yorum:

Aşk ve Zehir dedi ki...

biliyorum ki yaşadığımız an/lar sadece içinde uyuduğumuz zamanlar ve hayat gördüğümüz bir rüya..
ve biliyorum ki aslında fanîlerin ölüm olarak nitelendirdikleri durum aslında sadece bir uyanış. bir rüyadan uyanmak ve yeni bir hayata başlamaktır..
bu yüzden korkma, ki bir yaz sabahında bile olmasa özgürlük düşün..

yeni bir yaşama aç kanatlarını,
aç kanatlarını,
aç kanatlarını..

delal dedi ki...

aşka açmazsan kanat neye yarar.
açıyorum
açıyorum
açıyorum....

Yorum Gönder