bir manastırın pencere dibinde uzanmış
kızlığına dokunuyordu aşkın en saf kadını,
şimdi arkasında sakalları ağarmış bir adam
ve gidip gelen hırıltısı duruyor.
saçları hala kısaydı küçük kadının,
manastırın o inleten duvarlarına sürdüğü meme ucu
şimdi adamın parmak uçlarında
ve tanrısı olmuştu kadının,
arkasına dayanmış adam..
2 yorum:
Merhaba, bu şiirinizden gerçekten çok etkilendim. Bu şiir unutulamayan birine mi yazıldı merak ediyorum doğrusu ?
her şiir bir duygudur ve yazılır.teşekkürler.
Yorum Gönder